|
نعمت‌الله امامزاده در این نشست با اشاره به روابط مستحکم دو کشور ایران و تاجیکستان گفت: فرهنگ و زبان هزارسالۀ دو کشور ایران و تاجیکستان با هم است و با هم می‌ماند و نیاز به توجه خاص، به‌ویژه در حوزۀ رشد روابط اقتصادی دارد. پروژه‌های بسیاری نیز با همکاری متخصصان ایرانی در تاجیکستان به انجام رسیده است.
حسن قریبی نیز در این نشست با بیان اینکه موضوع خط مسئله‌ای راهبردی است و به مسائل سیاسی گره خورده، اظهار کرد: یکی از این دلایل این است که خط همیشه با متون مقدس در ارتباط بوده و همین موضوع باعث می‌شده تا تغییرات کوچک در آن با موانع بسیاری روبه‌رو باشد. این مسئله در خط فارسی نیز وجود داشته است.
وی در ادامه افزود: خط سیریلیک را یک قدّیس مجاری، بعد از جدا شدن از کلیسای یونان و ارتودکس مسیحی، ابداع کرد که کشاکش‌های بسیاری به همراه داشت. در دورۀ پتر کبیر این خط آسان‌سازی شد و برای بهره‌برداری و ارتباط زبانی در روسیه مورد استفاده قرار گرفت و تا انقلاب کبیر ادامه داشت. در این دوره، از سال 1929 در کشورهای منطقه، به پیشنهاد آتاتورک خط تاجیکستان لاتین شد و بعد از آن ده سال طول کشید که با سیاست‌های یکسان‌سازی، خط سیریلیک جایگزین خط لاتین شود.
قریبی همچنین گفت: تا پیش از آن در تاجیکستان به خط فارسی می‌نوشتند. این امر تا دورۀ استقلال ادامه داشت. در دورۀ استقلال دو جریان شکل گرفت. عده‌ای تلاش می‌کردند تا به خط نیاکان برگردند و عده‌ای دیگر نیز حاضر به بازگشت نبودند. در نهایت در آموزش فعلی زبان تاجیکستان خط نیاکان (فارسی) در کنار خط سیریلیک آموزش داده می‌شود.
|